Het verhaal 4

Toen was het probleem duidelijk te zien. Het plaatwerk van de bovenkant is verstevigd door profiel in het staal te persen. In dit profiel kan zich vocht op hopen. Resultaat: roest. Een zwak punt bij de konstruktie? Als de tank gemonteerd is kan ook een tectyl-spuit er niet meer bij. In de bovenkant van de tank zaten roestgaten. Ik had net getankt en bij het opkrikken, waardoor de auto schuin kwam te staan, liep de benzine er aan de bovenkant uit. De benzine die nog in de tank zat via de vulopening, waaromheen ik een oude nylonkous als zeef had gebonden, in een jerry-can gegoten. De flotter, die met een banjonetsluiting in de tank is geschoefd met enige moeite losgekregen. Hierbij is de rubberen pakking die er tussen zat gesneuveld. Bij dergelijke klusje vervang ik toch altijd de pakkingen, dus dat geeft niet.
Een nieuwe tank gehaald. Deze heb ik eerst met zwarte hamerite geverfd. Toen dit goed droog was, heb ik de tank in de tectyl gezet. Roest vanaf de buitenkant is nu zo goed als uitgesloten. Nu de vlotter met een nieuwe pakking weer geplaatst. Boven op de tank liggen enkele rubberen strips om rammelen te voorkomen. Hier heb ik een beetje bisonkit aan gedaan om ze bij het monteren van de tank op hun plaats te houden. De tank kan er nu weer onder. Ook hierbij heb ik de krik gebruikt. De ophangbouten vastgeschroefd en daarna de benzineleiding en de elektrische draden aangesloten. Ook weer gefikst!

Gebroken bladveer.
Onderweg van een weekendje aan het stand van Noordwijk, terug naar huis, stonden wij voor een verkeerslicht bij Alphen. Naast ons stond zo'n klein BMW-tje van de 3 serie. Minachtend kijkt de jeugdige chaffeur naar onze mooie bolide. Ja die moet je er toch uit kunnen rijden met de MG. Bij het op groen springen van het licht, bleek dit ook te lukken. Toch kwam ik met gemengde gevoelens uit de strijd. Tijdens het optrekken hoorde ik een knal ergens van achter uit de auto. Het was duidelijk niet de uitlaat. De BMW nergens meer te zien, dus de MG maar even aan de kant. Na een korte inspectie was er niets aan de auto te zien.

Thuis gekomen, de MG toch maar even op de smeerput. Toen bleek al snel dat er een blad van de rechtsachter veren gebroken was. Werk aan de winkel dus. De rubberband voor de maximale uitslag losgehaald en de vier moeren van de U-vormige bouten losgedraaid. Ook de moeren van de bouten op de uiteinden van het verenpakket verwijderd. De bouten hiervan zijn er niet zomaar uit te pakken, want deze zitten klem onder spanning van het verenpakket. Met twee krikken, een onder de auto en een onder het verenpakket, kan de spanning van de veer zodanig opgevangen worden, dat de bouten er wel uitgehaald kunnen worden. Ook hierbij is kruipolie een goed hulpmiddel.

Toen een nieuwe verenpakket gehaald. Er blijken verschillende typen in de omloop te zijn. Deze kan je herkennen aan het aantal bladen waar de veer uit bestaat. Ik twijfelde of bij vervanging van een achterveer niet altijd beide veren vervangen moet worden. Bij navraag blijkt dit niet zo te zijn.

De veer er weer goed onder krijgen is weer een spel met de twee krikken. De volgorde die ik heb gekozen, is van achteren naar voren werken. Dus eerst de achterste bout van het uiteinde van het verenpakket. Dan de U-vormige bouten en als laatst de bout aan de voorzijde van het verenpakket. Alle moeren slechts met de hand aangebracht. Daarna de bouten vastgedraaid met nu als laatste de U-vormige bouten. Hierdoor wordt de spanning van de veer goed verdeeld. Alles bijelkaar was de vervanging van een bladveer binnen een zaterdagmiddagje gepiept.

Starten, ho maar!

De MG wordt niet alleen bij mooi weer van stal gehaald, maar ook als het wat minder weer is. Mijn motto is: de MG moet rijden, want stilstand is achteruitgang. Dus, zolang er niet gestrooid is, rijd ik er mee.Dus op een regenachtig weekend had onze MG buiten geslapen in Aalten. Toen we 's-avonds wilde vertrekken (het werd al een beetje donker) wilde onze trouwe vierwieler niet starten.

Benzinepomp? Even een slangetje losgehaald en kortstondig het kontakt aan. Benzine genoeg. Dan de bougies? De eerste er uitgedraaid. Deze was helemaal nat van de benzine. Dus allemaal er uit, drooggemaakt en de motor even starten zonder choke of gas. De bougies er weer in en.... nog niets.

Dan de vonk controleren. De eerste bougie er uit, de bougiekap er op en de schroefdraad tegen de kleppendeksel houden. Mijn ega even proberen te starten. Tsja een erg mager vonkje. De bougiekabels en de verdelerkap (ook van binnen) goed schoongemaakt en nogmaals geprobeerd. Na enig aandringen begon ons B-tje te pruttelen op drie poten. De vonk op de losse bougie was nog steeds erg matig. Toch er maar weer ingeschoefd en weer gestart. Nog steeds pruttelend draaide de motor. Even warm laten draaien? Het hielp niet. Maar aanhouden die auto! Al pruttelend naar huis gereden (ruim 100 km).

De volgende dag, na een nachtje in de verwarmde garage weer proberen te starten. Vergeet het maar. Niet gezeurd, dus nieuwe bougiekabels en een nieuwe verdelerkap gehaald. Starten en nog steeds niet. Dan kan het alleen nog maar de bobine zijn. Een bobine past al snel, dus naar de sloop om er een te halen. Uit een wat ouder model (met kontaktpunten) een 12 volt bobine gehaald. (dus zonder voorschakelweersand). Deze er in gezet en ja hoor, bij de eerste klik springt de motor aan en draait weer zoals het hoort. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar nu zit er een Duitse bobine in mijn MG. Niet doorvertellen hoor.