Al jaren lang, was ik een bewonderaar van oude auto's. Vooral Engelse auto's trokken

mij. Dit komt waarschijnlijk door hun spartaanse voorkomen. Ze lijken vaak ouder, dan

ze in werkelijkheid zijn.

Aanschaf
Ik dacht altijd, het rijden in een oldtimer is niet voor mij weggelegd. Ook al leek het mij prachtig. Dat is alleen weggelegd voor de beter bedeelden onder ons, dacht ik. Ik heb er tijden over zitten dubben, of ik er nu wel of niet een zou aanschaffen. Toen ik de knoop had doorgehakt kwam de volgende vraag. Wat voor een moet het worden? Hij (of zij?) moest aan enige kriteria voldoen. Het moest Engels zijn. Want die hebben het mooiste uiterlijk en geven de antieke sfeer goed weer. Tevens moeten onderdelen goed leverbaar zijn. Toen wist ik nog niet beter, of er moet veel gesleuteld worden aan zo'n auto. Sleutelen aan de motor van een auto gaat me best goed af, maar plaatwerken is een heel ander vak. Het buitenwerk moest dus goed zijn. En tenslotte, moetst hij natuurlijk voor mij betaalbaar zijn. Al met al kwam ik al ras tot de conclusie, dat het een MG-B moest worden.

En nu maar zoeken. Een chroom-bumper is natuurlijk wel erg mooi, dus kijken naar eentje van voor 1975. Dat komt mooi uit, want dan is hij ouder dan 25 jaar en dus belasting vrij. En ik hoorde dat de motor van de wat oudere typen kwetsbaarder zijn, dan die van later bouwjaar. Dit houdt verband met de drie of vijf maal gelagerde krukas. Na vele proefrondjes in verschillende MG-B 's was alweer snel een half jaar verstreken. Alle hoeken van het land hadden we gezien. De ene was nog slechter dan de andere en voor een goede werd vaak veel geld gevraagd. Toen hing er bij Anglo-parts een advertentie op het prikbord van een witte MG in Soest. Natuurlijk ben ik ook daar gaan kijken. Die zag er toch wel mooi uit. Chroom-bumpers, uit 1974, Europees dus in 74 nog met twee carburateurs, rembekrachtiging en zelfs overdrive op de derde en vierde versnelling. Toen de proefrit... Goed en soepel lopen deed hij niet. De trekkracht was onder pijl. Onderweg de motorkap open en eens rustig, zonder verkoper, de boel bekeken. Alles was in ieder geval compleet, ik miste geen onderdelen. Wel zag ik dat de carburateurs niet vast zaten op het blok en daar tussendoor flink lekte. Valse lucht, dus geen probleem. Ook de kleppendeksel lekte olie. Verder stond de achterbumper scheef. Een tikje gehad zeker? Verder toch een heel aardige auto. Na wat onderhandelen kwamen we op een acceptabele prijs uit. Een week later, zou ik hem ophalen.
Het regende dat het goot, dus geen cabrio-weer. De kap dicht en kalm aan op eigen kracht naar huis. Op de vreemdste plaatsen sijpelde het regenwater naar binnen. Vooral in de benedenhoeken bij de voorruit. Niet echt opbeurend. Maar toen thuis de zon doorbrak en hij stond te glimmen in de zon! En nadat ik hem wat nagekeken had, was het echt genieten. Ik heb geen dag spijt gehad, dat ik hem gekocht heb. Hij loopt nu beter als een trein en met het dakje open in de zon. Onbeschrijfelijk, dat moet je voelen!